تکنیک سلامتی

آیا در تجربیات خود در پرستاری با بیمارانی برخورد کرده اید که سئوالات زیر را بپرسند؟

چرا من بیمار شدم؟ چرا خداوند در تقدیرمن این بیماری را قرار داد؟

چرا خدا مرا شفا نمیدهد در حالیکه خیلی دعا میکنم؟ مگر خودش نگفته که دعا کنید تا اجابت کنم؟

آیا بخاطر گناهانم مجازات میشوم؟ اما تناسبی بین گناه من و این مجازات نیست.

آیا اعتقادات من در بیماری و سلامت من نقش دارد؟

عدالت خدا کجاست ؟ من بنده خوب خدا بودم اما دیگران که بدکار بودند زندگی خوبی دارند؟

عدالت خدا در مورد کودک من که تاب درد را ندارد کجاست؟

هدف از این خلقت که من با این بیماری رنج بکشم چیست؟

اگر با چنین سئوالاتی مواجه هستید شما با تشخیص بیماری که دچار "دیسترس معنوی" است روبرو هستید. لطفا اگر به اصول مراقبت معنوی آشنا نیستید، به هیچ عنوان از موعظه و ارشاد برای این بیمار استفاده نکنید چون وضعیت را بدتر خواهید کرد.

مهارت‌های زندگی، مهارت‌هایی هستند که به منظور ارتقای سطح ارتباطات، افزایش قدرت تصمیم‌گیری، تعامل با دیگران، یادگیری، مدیریت و درک خویش و کار کردن در گروه خود مورد استفاده قرار می‌گیرد.یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی، مهارت خودآگاهی است. صاحب‌نظران خودآگاهی را شناختی که فرد نسبت به خود به دست می‌آورد، می‌دانند که این شناخت به دو طریق کسب می‌شود یکی از طریق مقایسه‌ای که فرد بین خود و اطرافیان انجام می‌دهد و دیگری از طریق بازخوردهایی که سایرین به فرد می‌دهند. به‌این‌ترتیب فرد به احساس خوبی دست پیدا می‌کند و خود را توانا، جذاب و دوست داشتنی می‌بیند. این توصیف که تداعی‌کننده توانایی‌های فرد است در روان‌شناسی خودآگاهی نامیده می‌شود.

توانایی‌هایی که لازمه دانستن خودآگاهی است، سه دسته است که شامل:

۱-توانایی‌های جسمی و فیزیکی

۲-توانایی‌های فکری و روحی

۳-توانایی‌های جسمی و روحی با هم می‌شود. انسان باید برای شناخت دقیق‌تر و بهتر خود، آگاهی‌هایش را در مورد شناخت توانایی‌های خود طبقه‌بندی کند. مثلا بداند که شناخت علایق، خصوصیات، روحیات، احساسات، هیجانات، تفکرات و عواطف منوط به داشتن آگاهی دقیق از خصوصیات روحی و روانی و درونی خود است که همان شناخت فکر است و روان‌شناسان از آن فرآیند آگاهی داشتن از فکر به‌عنوان فراشناخت یاد می‌کنند. همچنین شناخت توانایی‌های جسمانی منوط به شناخت خصایص و توانایی‌های بیرونی و فیزیکی او است. دیگران عامل مهمی برای شناساندن توانایی‌های انسان‌ها به خود فرد هستند بنابراین می‌بینیم که مهارت خودآگاهی به این مساله اشاره دارد که افراد باید بتوانند تصویری واقعی از خود ارایه دهند و خودشان را تعریف کنند، ارزش‌های مورد قبول خود را بشناسند و بر خواسته‌ها، نیازها، تمایلات، ترس‌ها و هیجانات، عواطف، روحیات، مشخصات جسمانی و ویژگی‌های جنسیتی و خصایص مثبت و منفی خود واقف باشند.در حقیقت انسان‌ها به‌وسیله نمادهایی خود را به اشخاص و دیگران معرفی می‌کنند. این نمادها می‌توانند کلامی و غیرکلامی باشند. زبان وسیله مهمی برای شناساندن خود به دیگران است اما این تنها وسیله برای شناسایی خود به دیگران نیست و انسان‌ها به طرق دیگری نیز خود را می‌شناسانند و آن طرق غیرکلامی است؛ مثلا بعضی از اشخاص لباس‌هایی می‌پوشند که وابستگی آنها را به گروهی خاص، اعتقادها و باورهای مورد قبول‌شان نشان می‌دهد. علاوه بر این افراد از نشانه‌های دیگری به‌خصوصیات یکدیگر پی می‌برند. مثلا از سرخ شدن فردی در جمع، پی می‌برند که وی خجالتی است یا از امتناع اشخاص از پرواز با هواپیما و عدم علاقه به کوهنوردی، می‌توان به ترس از ارتفاع در وجود آن اشخاص پی برد.

به‌طور خلاصه می‌توان گفت که مجموعه حالات چهره و رفتارهای غیرکلامی و عادات منحصربه‌فرد شخصی ما به دیگران هستند که سایرین نیز با بازخوردهایشان، ما را از وجود آنها آگاه می‌کنند و در نتیجه به رشد خودآگاهی ما کمک می‌کنند. افراد باید خود را بشناسند و به ارزش‌ها و توانایی‌های خود پی ببرند و آن را به دیگران بشناسانند. اکثر مکاتب الهی و تربیتی و دینی نیز افراد را به شناخت خود دعوت می‌کنند و از اینجا می‌توان دریافت که مهارت خودآگاهی جزو مهارت‌های مهم است. این مهارت ارتباط تنگاتنگی با اعتماد به نفس دارد چراکه اعتماد به نفس، اعتماد به خود و توانایی‌های خویشتن است.

آگاه بودن به توانایی‌های خود و نشان دادن آن به دیگران، اعتماد به نفس افراد را بالا می‌برد. مثلا فردی پس از آموختن موسیقی و پی بردن به استعداد خود در آن زمینه و ماهر شدن در آن، بیشتر از قبل خود را باور می‌کند و بر میزان اعتماد به نفس وی افزوده می‌شود، از طرفی وقتی اعتماد به نفسش بالا می‌رود می‌تواند به خوبی با دیگران ارتباط برقرار کند و در برقراری روابط اجتماعی موفق‌تر از گذشته عمل کند، از این منظر خودشناسی مقدمه ارتباط با دیگران است.

به‌طور خلاصه باید گفت که آگاهی افراد به حالات روحی‌شان به کنترل هیجانات‌شان کمک می‌کند و در نتیجه برای افراد سودمند است همان‌گونه که عدم آگاهی‌شان برای آنان مشکلات و تعارضاتی را به همراه دارد. آگاهی از نقاط قوت و ضعف خود، داشتن تصویر واقع‌بینانه از خود، آگاهی از حقوق و مسوولیت‌های خود، توضیح ارزش‌ها، انگیزش برای شناخت، داشتن عزت‌نفس، لذت بردن از زندگی، برخورد مناسب با ناکامی‌ها و شکست‌ها، ارزشیابی موثر بودن اعمال خود، تشخیص نیازهای جسمی و روانی، علایق و نیازها و توصیف دیگران درباره خود از مصادیق و ابعاد خودآگاهی است.

معنویت به مثابه آگاهی از هستی یا نیرویی فراتر از جنبه های مادی زندگی است و احساس عمیقی از وحدت یا پیوند با کائنات را به وجود م یآورد. افکار مثبت و سخترویی هر دو مؤلفه های معنویت هستند و با سلامت و مقاومت در برابر استرس ارتباط دارند. تکی هگاه معنوی می تواند تأثیر ضربه گیری در برابر استرس داشته باشد و همچنین میان سلامت روانی، سلامت جسمی، رضایت از زندگی و سرزنده بودن، رابطه ی مثبت و معن ادار وجود دارد .

تعریف معنویت
کوئنیگ و همکارانش معتقدند كه معنویت عبارت است از جست وجو و مطالعه ي شخصی برای درک و فهم پاسخ پرسش هايي درباره ي زندگی، معنا و ارتباط با نیروی مقدس یا متعالی که ممکن است منجر به رشد آیین های مذهبی و تکوین جامعه شود.
به نظر می رسد که مشخصات عمده ي تجربه های معنوی و مذهبی انسان، در اشتیاق او به واقعیت فرامادی نمایانگر می شود و این اشتیاق خود را در اوایل دوران کودکی نشان می دهد؛ این احساس که چیزی ( حضوری ) ، « سوای خودم » ، قابل دریافت و ادراک است و تمایل به شخصی سازی حضور، در قالب نوعی الوهیت و رابطه ی من و تو با آن، که از طریق نماز و نیایش برقرار می شود .
وست عنوان می کند که تعريف معنویت مشکل است و کرنت بیان مي نمايد که تعریف به دلیل معادل دانستن آن با مذهب، قدري مشکل مي باشد.

کلی خاطرنشان مي نمايد که هر چند تعریف معنویت و مذهب سخت مي باشد، هر دو در مفهوم تعالی، از دیگری سهیم هستند. واژه ي معنویت، از کلمه ي « لاتین اسپریتوس » به معنای جان زندگی گرفته مي شود.
روح می تواند نیروی جان بخش زندگی برشمرده شود که از طریق مظاهری مانند، جان، نفس، شور و حرارت و شهامت ارائه می گردد. معنویت، خارج کردن و دمیدن روح در زندگی فرد است و به مثابه فرایندي فعال و غیرفعال، تجربه می شود. معنویت همچنین قابلیت و گرایشی است که برای هر فرد، فطری و منحصر به فرد مي باشد.
این گرایش معنوی، افراد را به سوي معرفت، عشق، معنا، آرامش، تعالی، پیوند، شفقت، خوبی و یکپارچگی سوق می دهد. معنویت، قابلیت فرد را برای آفرینندگی ، رشد و تحول نظام ارزشی دربرم يگیرد و شامل مجموعه ای از پدید هها مانند تجربیات، عقاید و اعمال است.
چشم اندازهای مختلف روان معنوی، مذهبی و فراشخصی، ما را به معنویت نزدیک میکند و اگر چه معنویت بيش تر از طریق فرهنگ منتقل می شود، ولي مقدم بر فرهنگ و متعالي تر از آن است.

آهنگ زندگیت روی چه ریتمی است؟
آیا سخت می گیری؟ تند می روی و خشمگین می شوی؟
غمگینی و یا ترسان و مضطرب؟
قلبت تند می تپد یا آرام و ملایم ؟
زمانهایی ریتم زندگی تند است.

گاهی نیز ریتم زندگی آرام است اما نه از روی حسِ خوبِ آرامش …
غمهای کهنه در تو رسوب می کند و احساس بدی را تجربه می کنی. ذهنت غرق در افکاری می شود که به نا امیدی تو از خود و دیگران می انجامد .
غم و اندوه وجودت را سرد و افسرده می کند و شکوه زندگی کردن را به فراموشی می سپاری.

اما همیشه ریتم تند و یا کند، بد نیست .
گاهی قلبت عاشق می شود، عشقی که تو را به وجد می آورد. تمام دنیایت را به تکاپو وا می دارد و با ریتمی تند به استقبال حس عاشقی می روی.
گاهی نیز قلبت آهنگی آرام می نوازد و تو را سرشار از حسِ خوبِ آرامش می سازد.
آرامشی که در آغوش زندگی رهایت می کند و لذت حضوری عاشقانه را در تارو پود خود احساس می کنی.

*آهنگ زندگی*
آهنگ زندگی مثل تیک تاک ساعت است، مثل ضربان قلب است . آهنگی زیبا و حیات بخش.
این من و شما هستیم که به اراده ی خداوند به این زندگی حیات می بخشیم و به همه چیز جان می دهیم .
اگر حالِ دلمان خوب باشد ، زندگی زیباست .
آری زندگی زیباست چه با ریتم تندِ عشقی جوشان که سرتا پای وجودمان را غرق در لذت می کند و چه با ریتم ملایمی که بند بند و جودمان لبریز از حسِ خوبِ آرامش و آسودگی می شود.

برش‌هایی از کتاب زیستن با ریتم زندگی و نه با آهنگ خشم

• ارزش‌هایی که انتخاب کرده‌اید نقشه راهی است برای نجات زندگی خود از دست خشم. ارزش‌ها کمکتان می‌کنند همچنان روی مسائل متمرکز بمانید؛ وقتی احساس کردید که حس خشم در بدنتان به اوج رسیده می‌توانید دست از کار بکشید؛ آن احساس را مشاهده کنید و سپس به ارزش‌هایتان گوش بسپارید. آنها کمک می‌کنند با انتخاب اقدامات مناسب به اهداف مورد نظرتان نزدیک‌تر شوید نه دورتر.
• این مهم‌ترین نکته‌ای است که باید به یاد بسپارید: "شما می‌توانید اقداماتتان را انتخاب کنید" اگر این نکته را فراموش کنید به احتمال زیاد برای بهبود بخشیدن به انتخاب‌هایتان هیچ تمرینی را اجرا نمی‌کنید. می‌توانید این شعار را دائما تکرار کنید تا ملکه ذهنتان شود: نمی‌توانم احساسم را انتخاب کنم ولی می‌توانم اقداماتم را انتخاب کنم و این کار را می‌کنم.
• اگر افکار، احساسات، اقدامات و خودِ مشاهده‌گر از هم جدا هستند چگونه است که هنگام انفجار خشم همگی تصویری از هم به نظر می‌رسد؟ این موضوع به این دلیل است که احساسات ممکن است به سرعت مجموعه‌ای از رفتار و عادت‌های رفتاری را تحریک کند. برای چند لحظه احساس می‌کنیم به تسخیرشان در آمده‌ایم. انگار خودِ مشاهده‌گر به تعطیلات رفته و زندگی را در دست آدم‌های خُل‌وضعی که با عصبانیت این سو و آن سو می‌روند و همه چیز را به هم می‌ریزند، رها کرده است.

در پشت جلد کتاب نوشته شده است:

"این کتاب موهبتی از زندگی و امید را به کسانی می‌بخشد که خشم خود را مانند یک چالش، مسئله‌ای برای رویارویی می‌بینند یا آن را سرکوب و یا کنترل می‌کنند یا بدتر از همه خشم خود رانادیده می‌گیرند. در واقع این کتاب مناسب درمانگرانی است که می‌خواهند به مراجع خود بیاموزند به جای مبارزه با خشم و دیگر احساسات آسیب زننده یاد بگیرد آن‌ها را بخشی از خویشتن خود بداند و زندگی را بدون هیچ گونه قضاوت و ارزیابی در مورد خود یا محکوم ساختن نفس خویش ادامه دهد. آموزه‌های کتاب زیستن با ریتم زندگی و نه با آهنگ خشم به ما می‌گوید خشم احساس طبیعی هر انسان سالمی است ولی پرخاشگری و رفتارهای خشونت آمیز رفتار و عمل انتخاب شده کسی است که نیاموخته چگونه با افکار و احساسات خود برخورد کند. این کتاب اولین کتاب درباره خشم نیست که تلاش می‌کند به افرادی مانند شما کمک کند تا احساس شفقت بیشتری نسبت به خود و دیگران داشته باشید ولی این کتابی است که به شما می‌آموزد چگونه مشفقانه به خشم خود نگاه کنید تا بتوانید از یک زندگی هدفمند و پرمعنا برخوردار شوید. این کتاب توجه و علاقه شما را از سوی خشم به سوی زندگی دلخواهتان جلب می‌کند. "

در واقع این کتاب مناسب درمانگرانی است که می خواهند به مراجع خود بیاموزند به جای مبارزه با خشم و دیگر احساسات آسیب زننده، یاد بگیرد آنها را بخشی از خویشتن خود بداند و زندگی را بدون هیچ گونه قضاوت و ارزیابی در مورد خود یا محکوم ساختن نفس خویش ادامه دهد.

نیروهایی هستند که به نظر شر می رسند ولی درواقع به تو می آموزند که چگونه "افسانه شخصی" ات را محقق کنی. آنها هستند که ذهن و اراده تو را آماده می کنند. چون یک حقیقت بزرگ در این جهان وجود دارد:
تو هر که باشی و هر چه بکنی وقتی واقعا چیزی را بخواهی این خواست در روح جهان متولد می شود و این ماموریت تو در روی زمین است.
تحقق "افسانه شخصی" تنها وظیفه انسان است. همه چیز در خدمت یک چیز است.

👤 #پائولو_کوئیلو

چه چیزهایی را باید در خود بشناسیم؟
اولین چیزی که باید در خود بشناسیم، این است که متوجه شویم بزرگ‌ترین آرمان ما در زندگی چیست؟
آن ارجمندترین آرمان زندگی چی هست؟
به چه حالتی برسی، دیگر فکر می‌کنی زندگی به مقصد و مقصود خود رسیده است؟
مثلا حافظ می‌گوید:
عاشق شو ارنه روزی کار جهان سرآید
ناخوانده نقش مقصود در کارگاه هستی.
از نظر حافظ حالت آرمانی عاشق شدن است. اما چنین نیست که همه این آرمان را داشته باشند.

چقدر برای خودتان ارزش قائل هستید؟

اگر به جای آموختن، فقط روزهایتان را می گذرانید و هرساله فقط تولد می گیرید و سن تان را زیاد می کنید، بازنده محسوب می شوید.

اگر فقط برای داشتن آسایش، اتومبیل و خانه، زندگی می کنید، بازنده هستید.

اگر طولانی ترین مسافرت های شما، تا منزل خواهر و مادرتان است.

اگر هر روز و هرشب، سریال های بیشتری می بینید.

اگر هنوز نمی‌توانید روزی ده صفحه کتاب بخوانید.

و اگر نمی‌توانید روش زندگی تان را مثل همان هایی کنید که مدام از آنها مثال می زنید، بازنده محسوب می شوید.

اگر آموختن و ارتقای شخصیت خودتان را متوقف کرده اید.

اگر تمام عمر، فقط یک الگو را زندگی می کنید، جز بازنده ها محسوب می شوید.

اگر خوشحال بودن و شاد کردن دیگران‌ را نیاموخته اید.

اگر نمی‌توانید خود و دیگران را ببخشید.

اگر بازی و تفریح در برنامه ی شما نیست.
اگر شنا نمی کنید.

اگر نمی توانید یک روز از وقت تان را برای دیدن دریاچه ای در ۵۰ کیلومتری شهرتان آزاد کنید.
یا غروب آفتاب را در دشت و کویر ۲۰ کیلو متری تان تماشا کنید.

اگر خانواده، مهمانان و همه باید حتی در روزهای تعطیل، تا دیروقت منتظر شما بمانند تا با شما شام میل کنند، شما بازنده واقعی هستید.

اگر تاکنون آدم برفی نساخته اید.

اگر تاکنون به سالن تئاتر نرفته اید.

اگر گالری هنری یا مسابقه فوتبال یا والیبال را به صورت زنده ندیده اید.
شما بازنده اید.

اگر بعد از خواندن این متن می گویید: "ای بابا دلتان خوش است" شما زندگی را باخته اید.

برای خودتان احترام قایل شوید.
شما یک بار زندگی می‌کنید.

شادی و خوشبختی ذخیره کردنی نیستند!
قابل بازیافت هم نیستند.

ما مسئول نفهمیده شدن توسط دیگران نیستیم!

بله ممکن است دیگران رفتار ما را نفهمند، اما چه باید کرد؟!

اگر دیگران انتظار داشته باشند که فقط کارهایی انجام دهیم که آنها بفهمند و تصمیم های بگیریم که آنها دلیلش را درک کنند، یعنی عملاً انتظار دارند آنگونه که آنها زندگی کرده اند زندگی کنیم!

بگذار بگویند غیرمنطقی هستیم یا ضد اجتماعی هستیم، اما به این می ارزد که خودمان باشیم.

تا زمانی که رفتار ما و تصمیم های ما به کسی آسیبی نمیزند ما توضیحی به کسی بدهکار نیستیم.
چقدر زندگی ها که با این توضیح خواستن ها و تلاشهای بیهوده برای قانع کردن دیگران بر باد رفته اند.

آخرین باری که:

به برگ گیاهی دست زدید و لطافت آن را حس کردید
به آسمان نگاه کردید و دقت کردید که ماه به نیمه رسیده یا نه
غنچه گلی که تازه در گلدان/باغچه روییده را از نزدیک تماشا کردید
صدای گنجشکی که لب دیوار نشسته را شنیدید
طعم چای دم‌کشیده خوش‌رنگ را چشیدید

چند سال پیش
چند ماه پیش
چند روز پیش
چند ساعت پیش
چند دقیقه پیش

بود؟؟؟؟؟

امتداد جاده زندگی تنها در اختیار توست
ممکن است دیگران در کنارت راه بروند، اما هیچکس نمی‌تواند به جای تو این راه را طی کند
جاده زندگیتون هموار
 

گاهی که با دوستان به صحبت مینشینم معمولا آنها دلايل كافى و محكمى دارند كه به ديگران نشان دهند زندگى با آنها مهربان نبوده است.
من نمى خواهم درباره ى اينكه چقدر از مسئوليت گذشته به گردن خودمان است صحبت كنيم،
اجازه بده فرض را بر اين بگذاريم كه به تمامى حق دارى احساس بدبختى كنى، من اين را مى پذيرم،
اما بيا در اين باره صحبت كنيم آيا محروميت از فرخندگى و سعادت حق توست؟ آيا كافى نيست؟ آيا بايد اجازه دهيم باقى زندگى در اندوه آنچه كه نبايد مى شد و شد و آنچه كه بايد مى شد و نشد، سپرى شود؟ آيا مى خواهى براى آن كارى انجام دهى ؟ اگر اجازه دهى مى توانيم براى آن كارى انجام دهيم.
لازم نيست در انتظار رسيدن به سعادت بمانى. فايده اى ندارد بدنبال آن بگردى، اما بسادگى مى تواني آن را انتخاب كنى. سعادت و خوشبختی جای خاصی نیست ، زمان خاصی نیست ، و شرایط خاصی نیست. سعادت و خوشبختی فقط یک احساس است که با انتخاب تو شروع میشود. 
آنچه كه در انتهاى هر راهي در انتظار شماست موفقيت يا شكست است. فرخندگى و سعادت پايان هيچ راهي نيست، آغاز است. آن مربوط به جايي است كه بودن خود را از آن آغاز مي كني.
بودن هر لحظه از جايى آغاز مي شود. از كجا؟ در هر لحظه از هرجا كه انتخاب مى كنى از همانجا آغاز مى شوى.
اين انتخاب بودن است. بالاترين سعادت آغاز كردن از عشق است، آن خويش بيكرانه.
شما براي فرخندگي به چيزي خارج از خود و زماني غير از اكنون نياز نداريد.
بیخود به دنبال روانشناس و یک نسخه ای که بپیچد و حال شما رو خوب کند نباشید. چنین نسخه ای نیست مگر اینکه شما انتخاب کنید. 
خوشبختی و سعادت یک نقطه نیست که به آن برسید . احساسی است نسبت به همه آنچه که هم اکنون دارید. خوشبختی یک مسیر است ، یک روش است . ما آن را "مسیر آلفا" نامیده ایم . ممکن است دیگری بگوید راه معنوی شدن . دیگری بگوید مسیر خودسازی و ....
اگر از این مسیر لذت میبرید . در این مسیر قدم بزنید.
آنگاه مسير از خود هدف لذت بخش تر خواهد بود.
آنهایی که تجربه کوهپیمایی را دارند میدانند که اين لذت پيمايش مسير است كه بر سختي هاي راه غلبه مي كند، نه رسیدن به قله .
قله هیچ تفاوتی با این پایین ندارد. ، اگر از مسیر كوه نوردي لذت ببريد تا قله ادامه مي دهيد شانس ديگري وجود ندارد.

ارزش وجودي خود را بر اساس كسي كه هستيد قرار دهيد و نه كاري كه انجام مي دهيد و عملكردي كه داريد.

✅ وقتي انتقادي را مي شنويد، از خود بپرسيد: 

⁉️ "آيا اين انتقاد ارزش انساني مرا زير سوال مي برد يا رفتار و عملكرد خاص من را مورد قضاوت قرار مي دهد؟"

✳️ اگر كسي از ارزش وجودي شما انتقاد كرد، از او بپرسيد: 

⁉️ "چه كاري را اشتباه يا نادرست انجام داده ام؟"

نادر_ابراهيمى

زندگی بدون روزهای بد نمی شود, بدون روزهای اشک و درد و خشم و غم.
اما روزهای بد, همچون برگ های پاییزی , باور کن که شتابان فرو می ریزند, و در زیر پاهای تو, اگر بخواهی, استخوان می شکنند, و درخت استوار و مقاوم برجای می ماند.
عزیز من, برگ های پاییزی بی شک, به تداوم بخشیدن به مفهوم درخت و مفهوم بخشیدن به تداوم درخت, سهمی از یاد نرفتنی دارند...

 «در كل هستى، فقط يك زمان وجود دارد و آن زمان، اكنونِ حقيقى است. اگر لحظه‌اى هنرِ «در اكنون زيستن» خودمان را از دست بدهيم، هرگز نمى‌توانيم زندگى را آن‌طور كه واقعآ هست ببينيم.»

«توجه كردن به لحظه‌هاى زندگى‌مان، به معناى داشتن لحظه‌هاى حقيقى است. لحظه‌هايى كه كاملا حضور داريم، احساس‌مان در حدّ كمال است و به‌طور كامل زنده‌ايم.»

حقیقت ندارد،  زمانی که انسان پیر می‌شود

از رویاهایش دست می‌کشد

بلکه انسان

زمانی که از رویاهایش دست می‌کشد

 پیر می‌شود!

مرگ یکبار رُخ نمی دهد

زیرا همه ی ما هر روز چند بار می میریم!

هر بار که با آرزوها، علایق و پیوندهای خود، وداع می کنیم، می‌میریم...

️ مارسل پروست

آدم های زیبا و دوست‌ داشتنی، به صورت تصادفی به وجود نمی‌‌آیند

زیباترین و دوست ‌داشتنی ‌ترین انسانهایی که می‌شناسیم،

آنهایی هستند که با شکست آشنا شده‌اند،

آنهایی که رنج را تجربه کرده‌اند،

آنهایی که از دست دادن را تجربه کرده‌اند،

آنهایی که پس از این رویدادهای دشوار دوباره مسیر خود را به سمت زندگی پیدا کرده‌اند،

این افراد، زندگی را به شکل متفاوتی می‌فهمند،

آن را به شکل متفاوتی تحسین می‌کنند

و نیز به شکل متفاوتی حس می‌کنند

به همین دلیل ،

آرامترند و دوست داشتن و محبت به دغدغه‌شان تبدیل می‌شود.

وین_دایر

رویدادهای زندگی ما ممکن است دگرگون نشوند، اما تجربه و معنایی که به آنها میدهیم قابل تغییر است. یادتان باشد در برابر این رویدادهای ناخواسته هر چه انکار و مقاومت کنید آنها بزرگتر خواهند شد. کافی است به آنها نگاه کنید و سعی کنید درسهای نهفته آن را دریابید آگاهانه در برابر آن داشته باشید تا کم کم بی رنگ شوند. به این تکنیک "در اختیار داشتن لحظه " میگویند.

سرنوشت شما فقط يافتن عشق نيست، بلكه سرنوشت شما تبديل شدن به دوست‌داشتني‌ترين فرد ممكن است. دوست‌داشتن خود، احساسي است كه بايد نسبت به خودتان داشته باشيد و كليد دوست‌داشتن ديگران است. هر وقت احساس كرديد چيزي در رابطه كم است، بدون شك آن شما هستيد. 

شروع کن به انجام کاری ... تا تلاشی نکنی چیزی تغییر نمیکنه رفیق ... فکرتو خالی از افکار منفی و نمیتونم رو رها کن و ببین به چه چیزی علاقه داری ، از پس چه کاری برمیای ، جایی که زندگی میکنی چه چیز تازه ای نیاز داره که اکنون نداره و جاش خالیه ، خلاصه ایده ای هرچی داری رو کن و برو جلو ... فقط فراموش نکن همه ی افراد موفق یه روزی از خیلی خیلی کم شروع کردن تا شدن افراد موفق امروز ! انرژی منفی و موج منفی از امروز ممنوع چرا چون با این کارتون بیشترین ضربه رو به خودتون میزنید ! امیدوارم قبل از اینکه یه روز افسوس امروزت رو بخوری زودتر به خودت بیای و راهی پیدا کنی و خودتو ثابت کنی برای خودت

در جهان تنها يك فضيلت وجود دارد و آن آگاهي است و تنها يك گناه، وآن جهل است در اين بين ، باز بودن و بسته بودن چشم ها و گوش ها، تنها تفاوت ميان انسان هاي آگاه و نا آگاه است نخستين گام براي رسيدن به آگاهي توجه كافي به پندار، گفتار و كردار است. زماني كه تا به اين حد از احوال ذهن ، جسم و زندگي خود با خبر شديم، آن گاه معجزات رخ مي دهند. در نگاه مولانا و عارفاني نظير او زندگي ، تلاش ها و روياهاي انسان سراسر سرگرمی ست! چرا كه انسان نا آگاهانه همواره به جست و جوي چيزي است كه پيشاپيش در وجودش نهفته است! اما اين نكته را درست زماني مي فهمد كه به حقيقت مي رسد! نه پيش از آن!

مشهور است كه "بودا" درست در نخستين شب ازدواجش، در حالي كه هنوز آفتاب اولين صبح زندگي مشتركش طلوع نكرده بود، قصر پدر را در جست و جوي حقيقت ترك مي كند. اين سفر ساليان سال به درازا مي كشد و زماني كه به خانه باز مي گردد فرزندش سيزده ساله بوده است! هنگامي كه همسرش بعد از اين همه انتظار چشم در چشمان "بودا" مي دوزد، آشكارا حس مي كند كه او به حقيقتي بزرگ دست يافته است. حقيقتي عميق و متعالي. بودا كه از اين انتظار طولاني همسرش شگفت زده شده بود از او مپرسد: چرا به دنبال زندگي خود نرفته اي؟! همسرش مي گويد: من نيز در طي اين سال ها همانند تو سوالي در ذهن داشتم و به دنبال پاسخش مي گشتم! مي دانستم كه تو بالاخره باز مي گردي و البته با دستاني پر! دوست داشتم جواب سوالم را از زبان تو بشنوم، از زبان كسي كه حقيقت را با تمام وجودش لمس كرده باشد. مي خواستم بپرسم آيا آن چه را كه دنبالش بودي در همين جا و در كنار خانواده ات يافت نمي شد؟! بودا مي گويد: "حق با توست! اما من پس از سيزده سال تلاش و تكاپو اين نكته را فهميدم كه جز بي كران درون انسان نه جايي براي رفتن هست و نه چيزي براي جستن!" حقيقت بي هيچ پوششي كاملا عريان و آشكار در كنار ماست آن قدر نزديك كه حتي كلمه نزديك هم نمي تواند واژه درستي باشد! چرا كه حتي در نزديكي هم نوعي فاصله وجود دارد! ما براي ديدن حقيقت تنها به قلبي حساس و چشماني تيزبين نياز داريم.   تمامي كوشش مولانا در حكايت هاي رنگارنگ مثنوي اعطاي چنين چشم و چنين قلبي به ماست او مي گويد: معجزات همواره در كنار شما هستند و در هر لحظه از زندگي تان رخ مي دهند فقط كافي است نگاه شان كنيد. او گويد: به چيزي اضافه تر از ديدن نيازي نيست! لازم نيست تا به جايي برويد! براي عارف شدن و براي دست يابي به حقيقت نيازي نيست كاري كنيد! بلكه در هر نقطه از زمين و هر جايي كه هستيد به همين اندازه كه با چشماني كاملا باز شاهد زندگي و بازي هاي رنگارنگ آن باشيد، كافي است! اين موضوع در ارتباط با گوش دادن هم صدق ميكند! تمامي راز مراقبه در همين دو نكته خلاصه شده است "دیدن و شنیدن" اگر بتوانيم چگونه ديدن و چگونه شنيدن را بياموزيم راز مراقبه را فرا گرفته ايم!

زندگی پیچیده وعجیب نیست. هیچ سوال عجیبی در باره سردرد وجود ندارد اما وقتی من با چکش توی سرخودم می زنم و بعد نمی بینم که چنین کرده ام، سردرد ناشناخته و عجیب خواهد بود والبته غیر قابل تحمل.
من نمی خواهم اصرار کنم که زندگی و رویدادهای آن و هرشرایطی که در آن قرار داریم "خواسته" است. این فقط یک نگرش است. داشتن یا نداشتن هرنگرشی فقط به خود شخص مربوط است. اما می خواهم بدانید که تا زمانی که شما در نگرشی هستید که می گوید هستی امر ناخواسته ای است، هرگز نخواهید توانست با آن هماهنگ باشید و در پذیرش آن قرار گیرید.

بارها از درك فرايند "رشد" گفته ام. شما موجودي رشدكننده هستيد نه ساخته شده. رشد علاوه بر تمام چيزهاي گفته شده ويژگي منحصربه فرد ديگري نيز دارد. آن ويژگي عدم امكان ثبات است. درخت يا در حال رشد كردن است يا دارد پژمرده مي شود. نمي تواند ثابت بماند.

اگر شما در حال پيشرفت نيستيد پس در حال پس رفت هستيد. به هرحال همه چيز درحال تغيير است. ما تصميم مي گيريم كه همواره به سوي جلو تغيير كنيم نه به اين علت كه اينجا بد است چون چه بخواهيم چه نخواهيم اينجا نخواهيم ماند و اگر به جلو نرويم به عقب خواهيم رفت.  

ما به دنیا نمی آییم همان گونه که درخت به جنگل نمی آید. آن گاه که خود را این گونه می بینی، هستی خویش را آن گونه که هست پذیرفته ای. پس با باد می رقصی، با باران گریه می کنی، با پرندگان می خندی با صاعقه فریاد می کشی ...و با زمستان می میری.
این هم آغوشی جنگل و درخت است.

از سال ۱۳۸۷  پس از اشنایی با کلاسهای آنتولوژی به فکر طراحی یک دوره اموزشی افتادم . در دنباله این فکر با مطالعه کتب فراوان و مباحث روانشناسی ُ فلسفی و فراروانشناسی  و با همفکری برخی از دوستان صاحبنظر در این راستا ُ این دوره در مراحل انتهایی خود نام "در مسیر آلفا" را به خود گرفت.

"در مسیر آلفا "  فضـا و زمـينه ای بود كه فرصـت كشف، ايجاد وانتخـاب امكانات در جهت رشد و موفقـيت در زندگی شخصی ، حرفه ای و اجتماعی افراد بـوجود می آورد.

 برنامه های "در مسیر آلفا " ، براساس تئوری " رشد شـناسی " آنتالوژی[Ontology] طـرح و تنظـيـم گـرديـده اسـت .اين تئـوری شناخـت و ديـدگـاه نوينـی را درمورد " انسـان"، " بـودن انسان " و " چگونگـی بودن انسان با وقايع" بوجـود می آورد.

تو باید انتخاب کنی که می خواهی قربانی بازی زندگی باشی یا بازیگر آن. تا زمانی که در بازی یک بازیگر باشی علیرغم هر نتیجه ای که آن داشته باشد و هر اتفاقی که در آن افتاده باشد تو قربانی نخواهی بود، حداقل نه تازمانی که به بازی ادامه می دهی.